مقدمه: مشارکت اجتماعی در سالمندان از عوامل مهم و اثرگذار بر سلامت جسمی و روحی می باشد و معنادرمانی گروهی فرصتی فراهم می کند تا اعضا به شناخت، درک و رهاسازی خود دست یابند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر معنادرمانی گروهی بر میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان فرهنگی عضو کانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهر بجنورد انجام شد.
روش: روش مطالعه، کار آزمایی میدانی تصادفی دو گروهی و جامعه پژوهش بازنشستگان عضوکانون بازنشستگان آموزش و پرورش شهرستان بجنورد می باشد. تعداد 50 نفر با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به­طور تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله اختصاص داده شدند. معنادرمانی در هر هفته یک جلسه برگزار شد، زمان هر جلسه 90 دقیقه بود و به مدت 8 هفته اجرا شد. مشارکت اجتماعی با استفاده از پرسشنامه مشارکت اجتماعی طرح بررسی سلامت جامعه کانادا در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از مداخله اندازه­گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار Stata نسخه 12 استفاده شد. آزمون­های آماری مورد استفاده شامل تی تست، من ویتنی، شاپیرو- ویلک، کای دو و کواریانس می­باشد.
یافته ها: یافته¬های مطالعه نشان داد، میانگین نمره مشارکت اجتماعی در گروه مداخله قبل از انجام مداخله 58/3±24/13و در گروه کنترل 96/4±48/13 بود. میانگین نمره مشارکت اجتماعی بعد از مداخله در گروه مداخله به 83/1±04/20 و در گروه کنترل به 74/4±2/14 تغییر یافت (05/0>P). تفاوت معناداری بین دو گروه مداخله با دریافت معنادرمانی گروهی با نتیجه به دست آمده از گروه مقایسه که مداخله معنادرمانی را دریافت نکردند وجود دارد.
نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می‌توان گفت برگزاری جلسات معنادرمانی در افزایش میزان مشارکت اجتماعی بازنشستگان به صورت معنی داری موثر بوده است.