۳ نتیجه برای اسکندری
بهروز محمدی یگانه، جمشید عینالی، مهدی چراغی، زهرا اسکندری شهرکی،
دوره ۳، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: افزایش جمعیت سالمندان که به علت کاهش موالید و بهبود وضعیت بهداشت وزندگی آدمیان و افزایش امید به زندگی آنان دیده می‌شود ضرورت توجه به مشکلات این قشر را روزافزون نموده است همچنین با توجه به روند افزایشی جمعیت سالمند در جهان و به ویژه کشورهای در حال توسعه و کشورمان، و همراه بودن پدیده سالمندی با بروز اختلالات جسمی و روحی ضرورت تعیین کیفیت زندگی این قشر را افزایش داده است، همچنین شناسایی مؤلفه‌های آسیب پذیر زنان در مناطق روستایی جهت ارائه به محافل علمی و اجرایی جهت حفظ و ارتقای کیفیت زندگی این اقشار هدف تحقیق حاضر می‌باشد.
روش: پژوهش حاضر با آمیخته‌ای از دو رویکرد کیفی و کمی، شامل استفاده از گروه‌های بحث متمرکز در بخش کیفی، و انجام تحلیل عاملی در بخش کمی انجام پذیرفته است. جامعه آماری در مرحله اول از رویکرد کیفی، زنان سالمند در ۲۵ روستای شهرستان زنجان می‌باشد که در این روستاها تعداد جمعیت زنان بالای ۶۵ سال بیشتر از ۱۵ درصد کل جمعیت زنان می‌باشد. این زنان شامل ۷۸۴ زن واقع در ۲۵ روستای این شهرستان می‌باشد، با استفاده از نمونه گیری هدفدار و همگن ۱۳۰ نفر از این زنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داه های کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. .همچنین جهت گردآوری داده‌های کمی از ارسال پرسشنامه محقق ساخته که از مرحله فوق مستخرج گردید بهره گرفته شد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه حضوری و با استفاده از پرسش نامه بود. و اطلاعات پس از جمع آوری کد گذاری شده و با استفاده از نر افزار Spss و آزمون‌های اماری توصیفی و تحلیلی شامل میانگین، Tتک نمونه‌ای و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد، عامل اجتماعی-اقتصادی با مقدار ویژه ۱۳,۱۴۵ و درصد واریانس ۲۳.۶۷۰ مهم‌ترین مؤلفه آسیب پذیری زنان روستایی شناخته شد. سنجش کیفیت زندگی و شناسایی مولفه های آسیب پذیری زنان سالمند روستایی موجب برنامه ریزی و پیشگیری و توان بخشی در زمینه ارتقای زندگی آنان می گردد بعد جسمی کیفیت زندگی سالمندان با مواردی از قبیل سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، وضعیت اقتصادی، مسکن ووجود بیماری ارتباط آماری معنی دار دارد. کم شدن عزت نفس و ارزش اجتماعی، بی قدرتی، نداشتن استقلال در تصمیم گیری تله فقر از جمله مهم‌ترین مؤلفه‌های آسیب پذیری زنان سالمند در نواحی روستایی می‌باشد. در همین راستا دو راهکار اساسی جهت کاهش این آسیب پذیری ها می‌تواند شامل حمایت‌های ارگان‌های دولتی و توانمندسازی این سالمندان باشد. در محدوده مورد مطالعه، انزوای اجتماعی بیشتر برای زنان مساله آفرین است زیرا طول عمر آنها عموماً بیشتر از همسرانشان است و این باعث آسیب‌پذیری آنها در زمینه‌های مختلف می‌شود. در چنین شرایطی، زنان بیشتر در معرض آسیبهای روانی هستند.
فاطمه کوهپایه زاده، عبداله معتمدی، فریبرز درتاج، حسین اسکندری، نورعلی فرخی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و لزوم توجه به مسائل سلامت روان‌شناختی سالمندان از جمله احساس تنهایی و خودکارآمدی دارای اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته‌ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی معلمان بازنشسته انجام گرفت.
روش: روش این مطالعه شبهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل ۳۰ نفر از زنان سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش مقیم سرای سالمندان شهر کرمان بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیپلوا و کارتونا (۱۹۸۰) و پرسشنامه خودکار آمدی عمومی شوارزر و جروسلم (۱۹۸۱) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد، پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر خودکارآمدی در سطح آلفای ۰۱/۰ معنادار بود (۵۳۴/۴۴=F)، همچنین پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر احساس تنهایی در سطح آلفای ۰۱/۰ نیز معنادار بود (۱۶/۳۴=F)؛ بنابراین، فرضیه‌ی پژوهش مبنی بر اثربخشی بسته‌ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی در پس‌آزمون مورد تأیید قرار می‌گیرد.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می‌توان گفت که استفاده از بسته‌ی آموزشی مبتنی بر معنا درمانی به دلیل قرابت فرهنگی و دینی می‌تواند در مقابل سایر روش‌های درمانی در کاهش احساس تنهایی و افزایش خودکارآمدی کارایی بیشتری داشته باشد.
بابک هوشمند مقدم، عباسعلی گائینی، مژگان اسکندری، سحر پارسه، ناهید محمودی،
دوره ۵، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: مداخلات ورزشی می‌توانند نقش مهمی در به تأخیر انداختن پیری داشته باشند. پروتئین کلوتو (Klotho) و عامل تفکیک رشد۱۱ (GDF۱۱) خانواده جدیدی از نظریه‌های بیوشیمیایی فرایند پیری می‌باشند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر ۱۲ هفته تمرین مقاومتی بر مقادیر سرمی پروتئین‌های ضد پیری کلوتو و جوان‌سازی GDF۱۱ در مردان سالمند بود.
روش: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ مرد سالمند (سن: ۲/۳±۲/۶۶) داوطلبانه و هدفمند به‌عنوان نمونه آماری انتخاب و تصادفی در دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان گروه تجربی به مدت ۱۲ هفته و سه جلسه در هفته به انجام تمرینات مقاومتی پرداختند. در ابتدا و انتهای پژوهش، نمونه خون وریدی برای اندازه‌گیری مقادیر سرمی کلوتو و GDF۱۱ جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با آزمون آماری تی همبسته و مستقل در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ انجام شد.
یافته‌ها: بعد از انجام ۱۲ هفته تمرین مقاومتی افزایش معناداری در مقادیر کلوتو (۰۰۱/۰P=) مشاهده شد. به‌علاوه بین دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری در مقدار کلوتو (۰۰۱/۰P=) مشاهده شد. این در حالی بود که اختلاف معناداری در مقادیر GDF۱۱ مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل از این مطالعه حاضر بیانگر این بود که تمرین طولانی‌مدت مقاومتی می‌تواند باعث افزایش عامل ضد پیری کلوتو در مردان سالمند شود. اما به نظر می‌رسد در تغییرات عامل جوان‌سازی GDF۱۱نقشی نداشته باشد. لذا انجام پژوهش‌های بیشتر برای ارائه نظرات جامع‌تر در این حوزه ضروری می‌باشد.
