مقدمه:  بیماریهای قلبی عروقی از مهمترین علل مرگ و میر در سراسر دنیا و به ویژه در سالمندان محسوب می شوند. هدف از این مطالعه، مقایسه ای شاخص های پیش بینی کننده بیماریهای قلبی عروقی در زنان و مردان سالمند شهر همدان می باشد.
 روش: در این تحقیق جامعه پژوهش را سالمندان شهر همدان تشکیل می دادند (۳۲۱ نفر) که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان سالمندان شهر همدان در سال ۱۳۹۳ انتخاب شدند. ابزار پژوهش فرم پرسشنامه بود که شامل ۲ بخش مشخصات دموگرافیک (سن، جنس و ..) و بخش شاخص های مربوط به بیماریهای قلبی عروقی (شاخص توده بدنی، اندازه دور کمر، فشار خون و ...) می شد. جهت تعیین اعتبار علمی در این پژوهش، از اعتبار محتوی و برای تعیین پایایی پرسشنامه از آزمون کرونباخ  استفاده شد (۹۳%)، سایر داده های مربوط به متغیرهایی نظیر اندازه قد و وزن (شاخص توده بدنی) و دور کمر و فشارخون، چربی های خون و قند خون ناشتا نیز جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و به وسیله نرم افزار SPSS۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: تعداد کل شرکت کنندگان در مطالعه ۳۲۱ نفر از سالمندان بالاتر از ۶۵ سال شهر همدان بودند که از این میان تعداد ۱۶۱ نفر را مردان و ۱۶۰ نفر را زنان تشکیل می دادند ۱۶/۲% از کل سالمندان دچار درجات مختلف فشارخون سیستولیک بالا (حداقل۱۴۰ میلیمتر جیوه) بودند که در مردان سالمند (۱۵/۶%) از شیوع بیشتری نسبت به زنان (۰/۶%) برخوردار است میزان LDL افزایش یافته در زنان سالمند (۶/۳%) نسبت به مردان شیوع بالاتری (۴/۹%) داشت ۳۵/۶% از سالمندان تری گلیسرید بالا داشته و ۵۳/۲% از سالمندان HDL  پایین تر از حد طبیعی داشتند. شیوع چاقی شکمی درمردان سالمند (۲۰/۹%) نسبت به زنان سالمند (۲۰%) شیوع بالاتر و معنی داری داشت (۰/۰۰۰۳=p). شیوع هیپرگلیسمی در مردان سالمند (۲۰/۱%) بیشتر از زنان سالمند (۹/۴%) بوده است.
 نتیجه گیری:  با توجه به شیوع نسبتاً بالای عوامل خطرزای بیماریهای قلبی عروقی در زنان و مردان سالمند، یک برنامه ریزی دقیق و جامع به منظور کشف علل مربوطه و آموزش مداوم در جهت تغییر شیوه زندگی مانند تغذیه صحیح، ورزش و فعالیت بدنی مداوم به عنوان راهکاری مؤثر برای کاهش شیوع بیماریهای قلبی عروقی ضروری است،
      

مقدمه: روند رو به رشد پدیده سالمندی لزوم توجه به حمایت اجتماعی درک شده به عنوان عاملی موثر در ارتقا سلامت سالمندان را مطرح می سازد. هدف این تحقیق، بررسی رابطه حمایت اجتماعی درک شده و سلامت در سالمندان شهر آذرشهر می باشد.
روش: مطالعه حاضر از نوع مقطعی توصیفی است که با مشارکت ۳۱۲ نفر از سالمندان ۶۵ سال و بالاتر آذرشهر و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام گردید. برای سنجش سلامت روانی از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ، برای ارزیابی سلامت جسمانی از پرسشنامه سلامت عمومی و توانایی انجام فعالیتهای روزانه زندگی و برای سنجش سلامت اجتماعی از پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز و برای ارزیابی حمایت اجتماعی درک شده از پرسشنامه حمایت اجتماعی ساراسون استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۴ در دو سطح توصیفی و تحلیلی با آزمونهای آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد.
یافته ها: وضعیت سلامت سالمندان در آذرشهر در حد متوسط (۵۳,۵۳ درصد) می باشد. حدود ۴۷ درصد سالمندان این شهر  از حمایت اجتماعی در حد زیاد برخوردارند. بین حمایت اجتماعی و سلامت روانی (p<۰.۰۰۱) و سلامت اجتماعی (p=۰.۰۰۲) افراد مورد پژوهش رابطه معنی داری وجود داشت، در حالیکه بین حمایت اجتماعی و سلامت جسمانی (p=۰.۴۳۱) رابطه معنی داری وجود ندارد.
نتیجه گیری: سالمندان دارای سطوح بالاتر حمایت اجتماعی از سلامت روانی و اجتماعی بهتری نسبت به سایر سالمندان برخوردارند، درحالیکه حمایت اجتماعی تاثیری در سلامت جسمانی سالمندان ندارد.