---

مقدمه: در سالهای اخیر توزیع جمعیت کشور به سمت سنین بالاتر تغییر یافته و پدیده سالمندی مانند سایر نقاط جهان در ایران نیز قابل مشاهده است. باتوجه به روند افزایشی سهم سالمندان از کل جمعیت کشور، بررسی مؤلفه امید به زندگی و دیگر مؤلفه¬های اثرگذار بر امید به زندگی درسالمندان از اهمیت بالایی برخوردار است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف پژوهش بررسی نقش میانجی گرانه کمال¬گرایی در رابطه سرمایه روانشناختی و احساس سرزندگی با امید به زندگی در سالمندان انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه¬ی پژوهش کلیه سالمندان تحت پوشش اداره بهزیستی شهر تربت حیدریه در سال ۱۴۰۱ بودند که تعداد ۲۶۰ نفر به صورت دردسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع¬آوری داده¬ها از مقیاس چندبعدی کمال¬گرایی هویت و فلت، پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر و همکاران، پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و پرسشنامه احساس سرزندگی رایان و فردریک، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته¬ها: در تحلیل توصیفی داده¬های جمعیت شناختی پاسخگویان، یافته¬ها نشان داد که ۱۱ درصد سالمندان ۶۵ سال، ۲/۱۶ درصد ۶۶-۷۰ سال، ۳۱ درصد ۷۱-۷۵ سال و ۴/۲۱ درصد ۷۶-۸۰ سال و ۵/۲۰ درصد بالاتر از ۸۰ سال بودند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر حاکی از آن بود که سرمایه روانشناختی به صورت مستقیم (۶۳/۰) و به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق کمال¬گرایی بر میزان امید به زندگی (۱۹/۰) تأثیرگذار است (۰۱/۰›p). همچنین نتایج نشان داد، سرزندگی به صورت مستقیم (۳۴/۰) و به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق کمال¬گرایی بر میزان امید به زندگی (۰۵/۰) تأثیرگذار است (۰۱/۰›p). نتیجه¬گیری: با توجه به نقش میانجی کمال گرایی در رابطه سرمایه روانشناختی و احساس سرزندگی با امید به زندگی افراد سالمند، برگزاری کارگاه¬های گروه درمانی در خانه های سالمندان برای افراد مسن، جهت بهبود امید به زندگی سالمندان می-تواند مثمرثمر باشد.