---

مقدمه: بسیاری از بیماران سالمند پس از بستری در واحد مراقبت ویژه قلبی در اثر عواملی مانند استرس با تغییرات علائم حیاتی مواجه می گردند که این تغییرات بر روند بهبودی این بیماران اثر نامطلوبی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر صدای سفید (White noise) بر علائم حیاتی سالمندان بستری در واحد مراقبت ویژه قلبی  انجام شد.
روش: پژوهش حاضر، مطالعه ای نیمه تجربی است که در آن تعداد ۵۹ سالمند بستری درواحد مراقبت ویژه قلبی مرکز قلب شهید رجایی تهران که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون  تقسیم شدند. علائم حیاتی با استفاده از چارت علائم حیاتی برای سه روز متوالی اندازه گیری شد در طی این مدت برای افراد گروه آزمون، صدای سفید در فضای واحد بستری با شدت ۶۰-۵۰ دسی بل  به مدت ۳۰ دقیقه در طی روز پخش شد و قبل و بعد از آن علائم حیاتی بیمار سالمند ثبت شد، برای گروه شاهد مداخله ای انجام نگرفت. داده ها با آزمونهای آماری مجذور کای و آزمون تی مستقل و زوجی با استفاده از نرم افزار SPSS.Ver,۱۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در پژوهش حاضر، ۲۷ بیمار سالمند در گروه شاهد و ۳۲ بیمار سالمند در گروه آزمون مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد صدای سفید سبب کاهش معناداری در تعداد ضربان قلب در گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد می شود (۰/۰۲=P)، اما مقایسه متغیرهای فشارخون سیستولیک (۰/۸۹=P)، دیاستولیک (۰/۷۳=P) و تعداد تنفس (۰/۰۷=P) اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش استفاده از صدای سفید می تواند باعث کاهش ضربان قلب سالمندان بستری در واحد مراقبت ویژه قلبی گردد.

---

مقدمه: با رشد جمعیت سالمند، توجه به مسائل سلامتی آنان از اهمیت روز افزونی برخوردار شده است. یکی از مسائلی که به علل مختلف کمتر به آن توجه شده است سلامت دهان و دندان سالمندان است. هدف از مطالعه حاضر تعیین وضعیت سلامت دهان سالمندان در تهران می باشد.
روش: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی- مقطعی است. که بر روی ۱۹۰ سالمند (۱۱۳ سالمند مرد و ۷۷ سالمند زن) در پارک های سطح شهر تهران در سال ۱۳۹۶ انجام شده است. وضعیت سلامت دهان سالمندان با استفاده از شاخص ارزیابی سلامت دهان سالمندان (GOHAI) بررسی شد. داده های بدست آمده با استفاده از آماره های توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، همبستگی وآزمون تی مستقل توسط نرم افزار SPSS v,۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان ۸۷/۶ ± ۳۰/۶۷ بود. در حدود ۹۰/۵۷ درصد از سالمندان هیچ یک از دندانهای طبیعی خود را نداشتند. میانگین سلامت دهانی سالمندان ۶۱/۱۰ ± ۰۴/۴۳ بود. بین نمره بعد درد دندان و تعداد دندان های کشیده شده رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰P<، ۵۱/۰ r:).
نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که وضعیت سلامت دهانی سالمندان مناسب نیست و این بیان کننده نیاز به توجه بیشتر برای انجام اقدامات بیشتر هم در پیشگیری از مشکلات دهانی و هم ارتقا سلامت دهانی است.
 

---

مقدمه: پیری زیستی امری نیست که تنها در افراد مسن رخ دهد، بلکه فرایندی مداوم و طبیعی است که از سن بلوغ آغاز می شود و نهایتا به مرگ منتهی می شود. هدف تحقیقات کنونی بررسی نظریه رادیکال های آزاد و پیری و جنبه های پیرامون آن می باشد.
روش: این مطالعه یک مطالعه مروری روایتی است. که با جستجو در پایگاه داده های SID، Irandoc، Magiran، Google Scholar، Pub Med و Science Direct با کلید واژه های رادیکال های آزاد، سالمندی، تئوری رادیکالهای آزاد در سالمندی جستجو انجام شد.
 بحث: تولید رادیکالهای آزاد در تمام سلول ها رخ می دهد و علی رغم خنثی سازی آنها توسط آنتی اکسیدانت های درون سلولی، تاثیرات خود را بر سلولها می گذارند و تجمع این اثرات در طول زمان باعث نقص عملکرد سلول می شود و باید به این نکته توجه داشت که نمی توان تولید آنها را متوقف کرد و همانطور که گفته شد آنتی اکسیدانت ها فقط بر روی میانگین طول عمر تاثیر دارد و بر حداکثر طول عمر بی اثر است.
نتیجه گیری: مصرف روزانه آنتی اکسیدانتها غیر آنزیمی خوراکی می تواند بر بسیاری از بیماری ها مانند سرطان، آترواسکلروز، سکته مغزی، بیماریهای نرودژنراتیو و دیابت اثر بگذارد اما روی افزایش حداکثر طول عمر بی تاثیر است.

---

همه گیری بیماری COVID-۱۹ در سال ۱۳۹۸ (۱۰ دی ماه) از شهر ووهان چین شروع شد و به سرعت به یک مشکل جهانگیری[۱] در دنیا تبدیل شد. رشد سریع اولیه این بیماری در ایران طی ۲۵ اسفند ماه ۱۳۹۸ تا ۸ فروردین ۱۳۹۹ بود (۱). این بیماری علاوه بر مسائل جسمی، تبعات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زیادی به همراه داشت.
یکی از گروه های سنی که کمتر دیده شد و بیشتر در معرض خطر بود سالمندان جامعه بودند، با توجه به نرخ رشد جمعیت سالمندان در ایران (۳/۹ درصد) (۲) و جمعیت ۹/۲ درصدی سالمندان ایرانی (۳) و همچنین شیوع بیشتر بیماری های زمینه ای (مانند بیماری قلبی عروقی، فشارخون، دیابت و غیره) در سالمندان، لازم است به جمعیت سالخورده ایران بیشتر توجه گردد. براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا از هر ده مرگ رخ داده، هشت نفر آن بالای ۶۵ سال سن داشته اند (۴). توصیه های صورت گرفته برای سالمندان عموما شامل شستن دستها، ماندن در منزل، حفظ فاصله اجتماعی (دو متری) و برای سالمندان بستری در مراکز نگهداری شامل محدودیت ملاقات ها، محدودیت فعالیت ها در مرکز و کنترل روزانه علائم بیماری در سالمندان و کارکنان مرکز می باشد. در مطالعه مک مایکل گزارش شد که ۱۰۱ سالمندان و ۵۰ مراقب در مرکز کینگ کانتری مبتلا به بیماری شده بودند. میزان کشندگی بیماری COVID-۱۹ در حدود ۳۴ نفر (۳۳/۷ درصد) برای سالمندان و صفر برای مراقبین بود (۵).
در مطالعه نیکپور اقدم و همکاران که موج اول بیماری در طی ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ تا ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ انجام شد مشخص گشت که میانگین سنی ۲۳۹ فوت اتفاق افتاده ۱۳/۶۷ ± ۶۵/۳۸ سال بود و نزدیک به ۶۷ درصد فوت ها در سالمندان بالای ۶۰ سال رخ داده بود (۶). براساس اعلام سازمان بهزیستی ایران، پس از شیوه بیماری، اقدامات پیشگیرانه ای شامل: تخصیص معادل ۲ دلار جهت پیشگیری از بیماری کرونا در کل مراکز شبانه روزی، ارائه آموزش های لازم به پرسنل و خانواده های افراد بستری، عدم پذیرش موارد جدید و ترخیص تا اطلاع ثانوی، حذف تردد غیر ضروری پرسنل و حضور دائم پرسنل، ارائه دستور العمل های خاص برای سالمندان در تمام مراکز نگهداری انجام شد (۷). بنابر داده ها حدود ۸۷ سالمند موسسه خیریه کهریزک به COVID-۱۹ مبتلا شده اند و برای مراقبین آنان ۶۸ نفر اعلام شده است (۸). ۲۷ نفر از سالمندان مبتلا در کهریزک فوت شده اند (۹) که بر این اساس میزان کشندگی بیماری حدود ۳۱ درصد است. متاسفانه داده های موجود و اعلام شده بسیار اندک هستند و هنوز نمی توان تفسیر دقیقی از وضعیت بیماری COVID-۱۹ در سالمندان جامعه و مراکز نگهداری در ایران ارائه داد.
براساس یافته های بدست آمده، وضعیت بیماری COVID-۱۹ در سالمندان جامعه در شرایط مطلوبی قرار نداشت و با توجه به شیوع بیماری های زمینه ای در سنین سالمندی، میزان مرگ و میر در سالمندان بالا بوده است. اما وضعیت مراکز نگهداری در ایران نسبت به سایر کشور نیز از نظر تعداد مرگ و میر تفاوت فاحشی ندارد و لازم است اقدامات پیشگیرانه با جدیت بیشتر ادامه یابد.

---

مقدمه: در سال های اخیر سوءرفتار با سالمندان به عنوان یک معضل اجتماعی در حال رشد شناخته می شود که بررسی میزان آن امری ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین سوءرفتار خانواده با سالمندان بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران و عوامل مرتبط با آن در سال ۱۳۹۷می باشد.
روش کار: این مطالعه ای توصیفی از نوع مقطعی است. نمونه این مطالعه شامل ۲۵۰  نفر سالمند بود که به صورت در دسترس از بین سالمندان بستری بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران در سال ۱۳۹۷ انجام  گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه سوءرفتار سالمندان[۱] و پرسشنامه بار مراقبتی زریت[۲] جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تی تست و کای-دو با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه ۵۵/۹ ± ۴۸/۷۶ سال بود. ۴/۴۰ درصد مرد و ۶/۵۹ درصد زن بودند. ۶/۴۹ % سالمندان دارای غفلت عاطفی، ۶/۶۵ % دارای غفلت مراقبتی،  ۲/۴۱ % دارای غفلت مالی، ۸/۴۶ % دارای سوء استفاده مالی، ۴/۵۰ % دارای سلب اختیار، ۴۲ % دارای سوءرفتار روانشناختی، ۴/۳۰ % دارای سوءرفتار جسمی و ۲/۳۳ % دارای طرد شدگی بودند که بر اساس جنسیت، تحصیلات، و سابقه بیماری روان پزشکی تفاوت معناداری نداشتند. سن با شیوع سوءرفتار ارتباط مستقیم داشت (۰۲/۰P= ، ۱۴/۰r=). درآمد پایین، متاهل بودن، سکونت در خانه سالمندان و بار مراقبتی بیشتر با سوء رفتار بالاتری همراه بود (۰۵/۰P< ).
نتیجه گیری: سوءرفتار با سالمندان مشکل شایعی است. بسیاری از عوامل مرتبط با آن مانند درآمد و محل سکونت قابل تعدیل هستند. اما در بسیاری از موارد لازم است به آن از منظر قانونی و آموزش همگانی بیشتر توجه گردد.

---

مقدمه: یکی از این پیامدهای مورد انتظار سالمندی جمعیت، افزایش شیوع آسیب‌پذیری است. عوامل مختلفی بر کیفیت زندگی می تواند تاثیر بگذارند و احتمالا آسیب پذیری یکی از آنان است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط آسیب پذیری و کیفیت زندگی در  سالمندان بستری در بیمارستان‌ انجام شد.
روش: این یک مطالعه نوع توصیفی از نوع مقطعی است که بر روی ۱۲۰ نفر از سالمندان بستری در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران که به روش در دسترس وارد مطالعه شدند، انجام شد. داده های از طریق پرسشنامه شاخص آسیب پذیری تیلبرگ (Tilburg Frailty Index) و پرسشنامه کیفیت زندگی ۱۲ سوالی (SF-۱۲) جمع آوری شد. داده ها با آزمون­های تی مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: ۲/۶۴ درصد سالمندان مرد بودند. میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در مطالعه ۱۱/۸ ± ۳/۶۸ بود. ۵/۶۲ درصد نمونه­های پژوهش، آسیب­پذیر بودند. کیفیت زندگی با آسیب‌پذیری همبستگی منفی و معنی‌دار آماری داشت
۰۰۱/۰ >P، ۷۲/۰- r:).
نتیجه ­گیری: براساس یافته ها، اکثر سالمندان مطالعه آسیب پذیر بودند. آسیب پذیری با کیفیت زندگی ارتباط معکوس داشت بدین معنا که با افزایش آسیب پذیری، کیفیت زندگی افت می کند و  لذا بررسی و سعی در جهت رفع آن می تواند، کیفیت زندگی سالمندان را ارتقا دهد.
 

---

مقدمه: با ورود به دوره سالمندی امکان بروز مشکلاتی همچون انزوا، تنهایی در سالمندان شایع می‌شود. احساس تنهایی به‌عنوان یکی از مشکلات روان‌شناختی مهم در سالمندان، می‌تواند پیامدهای منفی قابل‌توجهی بر سلامت جسمی و روانی آنها داشته باشد. فاکتورهای مختلفی می‌توانند احساس تنهایی سالمندان ساکن خانه‌های سالمندان را پیش‌بینی نمایند. هدف از این مطالعه تعیین نقش راهبردهای مقابله‌ای در پیش‌بینی احساس تنهایی در سالمندان ساکن در خانه سالمندان بود.
روش: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی بود. ۱۹۴ نفر از سالمندان ساکن خانه سالمندان شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. از سه پرسشنامه پرسشنامه تنهایی UCLA، پرسشنامه استراتژی های مقابله ای CISS و پرسشنامه افسردگی سالمندان GDS برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. از تمام سالمندان شرکت کننده در مطالعه حاضر، رضایت نامه کتبی اخذ گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ۲۳SPSS v. استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سنی سالمندان شرکت‌کننده در مطالعه ۴۶/۵ ± ۷۶/۶۷ سال بود. بیشتر سالمندان، زن (۵۲%)، همسرفوت شده بودند. تعداد بیشتری از سالمندان (۲/۷۰%)، احساس تنهایی پایین (نمره ۲۱تا ۳۹) را تجربه می کردند. این مطالعه نشان داد که اکثر سالمندان (۴۸%)، راهبردهای هیجان مدار را به کار می گیرند. نتایج نشان داد با افزایش هر نمره از مقیاس مساله مدار و مقیاس اجتناب مدار، نمره احساس تنهایی به ترتیب ۲۳/۰ و ۳۸۷/۰ واحد افزایش می یابد. با افزایش هر نمره از مقیاس هیجان مدار، نمره احساس تنهایی ۳۹۰/۰ واحد کاهش می یابد.
نتیجه‌گیری: سطح احساس تنهایی در سالمندان این مطالعه پایین بود. استفاده از استراتژی‌های مسئله مدار و اجتناب‌مدار با افزایش احساس تنهایی، و استفاده از استراتژی هیجان‌مدار با کاهش احساس تنهایی مرتبط بود. برنامه‌ریزی مداخلات مؤثر جهت کاهش احساس تنهایی در سالمندان، مانند آموزش استراتژی‌های مقابله سالم و ارتقای حمایت اجتماعی می‌تواند منجر به کاهش احساس تنهایی در سالمندان شود.
 

---

مقدمه: جمعیت سالمندان در جهان به سرعت در جهان در حال افزایش هستند. آسیب پذیری یکی از مشکلات مهم در سالمندان است. می توان با شناسایی عوامل خطر می تواند از آسیب پذیری جلوگیری کرد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط آسیب پذیری با چند دارویی در سالمندان مقیم جامعه شهر ایذه در سال ۱۴۰۲ انجام شده است.
روش‌: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود. ۲۱۰ سالمند در این مطالعه مشارکت داشتند. نمونه‌گیری به‌ روش در دسترس از سالمندان مراجعه‌کننده به مرکز بهداشت جامع سلامت شهری در شهر ایذه که دارای معیارهای ورود بودند در سال ۱۴۰۲ انجام شد. داده‌ها به‌وسیله پرسشنامه‌های آسیب پذیری تیلبرگ و چنددارویی جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده از نرم افزار کامپیوتری SPSS نسخه ۲۴ استفاده گردید.
یافته‌ها: میانگین سنی شرکت کنندگان ۵/۴ ± ۱۲/۷۲ بود، که ۱۱۰ نفر آنان زن و ۱۰۰ نفر مرد بودند. تعداد سالمندان بدون آسیب پذیر ۱۳۵ نفر و سالمندان آسیب پذیر ۷۵ نفر بود. متغیر قادر به پیش بینی آسیب پذیری در سالمندان فقط سن در گروه های سنی ۸۵-۷۵ سال (۴/۱ =β، ۰۰۵/۰ =P) و بالای ۸۵ سال (۴/۲ =β، ۰۰۰۱/۰ =P) بود.
نتیجه‌گیری: یافته ها نشان داد که سن بالا میزان آسیب پذیری را افزایش می یابد و چنددارویی با آسیب پذیری رابطه معناداری نداشت. لذا طبق این باید نظام بهداشت، برای سالمندان با افزایش سن غربالگری و مداخلات لازم را بیاندیشد.