مقدمه: اختلال در حفظ تعادل از جمله پیامدهای افزایش سن است که سبب اختلال و ناتوانی در فعالیت‌های عملکردی این افراد و نیز باعث زمین خوردن سالمندان می‌شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ۶ هفته تمرین با نردبان زمینی تعادل بر روی کنترل پاسچر و خطر سقوط سالمندان است.

روش: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون است، که در آن ۳۰ زن و مرد سالمند ۷۰ تا ۷۹ سال به‌ صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات تعادلی با نردبان زمینی تعادل (۶ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۴۵ دقیقه) و گروه کنترل نیز تنها تمرین راه رفتن عادی را انجام دادند. قبل و پس از ۶ هفته تمرینات، آزمون‌های مقیاس کارآمدی افتادن (FES-I)، و ارزیابی نوسان پاسچر به ‌منظور سنجش تعادل، به عمل آمد. از آزمون‌های آماری t زوجی و تحلیل کواریانس (ANCOVA) و SPSS ۱۸ برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که در گروه تجربی تفاوت معناداری در امتیازات کسب‌ شده بین گروه پیش ‌آزمون و پس‌ آزمون در مقیاس کارآمدی افتادن (FES-I) ، مساحت و مسافت محدوده نوسان مرکز فشار بدن در حالت چشم ‌باز و بسته وجود دارد، (۰/۰۵≥p). این در حالی است که در گروه کنترل برای هر دو متغیر تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۰۵

نتیجه‌گیری: از نتایج تحقیق حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که جهت کاهش خطر سقوط و بهبود کنترل پاسچر سالمندان می‌توان از تمرینات تعادلی  با نردبان زمینی تعادل استفاده کرد.