مهدی کوشکستانی، محسن پروانی، محمدرضا حسینی، سهراب رضایی،
دوره ۵، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: سالمندی با کاهش عملکرد شناختی و افزایش ریسک ابتلا به بیماری های عصبی از جمله زوال مغزی و افسردگی همراه است. شناخت عوامل موثر بر این بیماری ها از اهمیت بالایی به منظور پیشگیری و درمان این اختلالات ذهنی برخوردار است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی عملکرد شناختی و عوامل موثر بر آن در سالمندان آسایشگاهی شهر تهران بود.
روش: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود و آزمودنی های پژوهش را ۱۳۱ نفر(۳۸ مرد و ۹۳ زن) از سالمندان بالای ۶۰ سال ساکن خانه های سالمندان شهر تهران با میانگین سنی ۳/۷۲ سال تشکیل می دادند. ابتدا آزمودنی ها فرم رضایتنامه شرکت در پژوهش را تکمیل نمودند. سپس مشخصات دموگرافیک آزمودنی ها ثبت شد. به منظور بررسی زوال مغزی و استرس به ترتیب از پرسشنامه های آزمون کوتاه وضعیت ذهنی(MMSE) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس(۲۱DASS) استفاده شد. همچنین وزن و قد افراد به ترتیب به وسیله ی ترازوی دیجیتالی مدل و متر نواری اندازه گیری و ثبت شد. به منظور بررسی تفاوت میان گروه های زوال مغذی و بدون زوال مغذی از آزمون تی مستقل و برای بررسی ارتباط میان متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام شد.
یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها حاکی از ارتباط مثبت سن با زوال مغزی(۰۰۲/۰P<) میباشد. همچنین ارتباط معکوس و معنی داری میان سطح تحصیلات با زوال مغزی(۰۰۱/۰P<) مشاهده شد. میانگین سن(۰۰۳/۰P<) و سطح استرس(۰۴۸/۰P<) به میزان معنی داری در گروه زوال مغزی بالاتر بود. از طرف دیگر سطح تحصیلات در گروه بدون زوال مغزی به میزان معنی داری بیشتر بود(۰۰۱/۰P<).
نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش میتوان بیان کرد که افزایش سن، سطح تحصیلات و استرس از عوامل تاثیرگذار در کاهش عملکرد شناختی و بیماری های مرتبط با آن از جمله زوال مغذی در سالمندان آسایشگاهی میباشند.
