فائزه صادقی، ملیحه کابوسی، زینب سراج، اکرم ثناگو، لیلا جویباری، رویا نیکبخت،
دوره ۹، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: در مقایسه با سایر گروههای سنی، سالمندان بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند. فرآیند خودکشی شامل تفکر، برنامهریزی برای عمل و در نهایت تکمیل خودکشی است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی افکار خودکشی در سالمندان انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی، توصیفی و تحلیلی در سال ۱۴۰۱ در استان گلستان انجام شد. جامعه هدف، سالمندان ساکن استان گلستان که به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه نموده و معیار ورود به مطالعه را داشتند. تعداد ۴۱۹ سالمند به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. دادهها با استفاده از مقیاس افکار خودکشی Beck (۱۹۹۷) که دارای ۱۹ سوال بود، جمعآوری و با آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی( کایاسکوئر، کروسکال والیس و فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: از نظر افکار خودکشی۶/۹۳ درصد سالمندان کم خطر، ۳/۴ درصد دارای خطر متوسط محسوب شده و ۱/۲ درصد از سالمندان پرخطر میباشند. همچنین بین افکار خودکشی و جنسیت، درآمد و میانگین سن سالمندان تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بین افکار خودکشی قومیت، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و بیماری زمینهای ارتباط معناداری وجود دارد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد فراوانی افکار خودکشی در ابعاد آمادگی برای خودکشی و اقدام به خودکشی در سالمندان استان گلستان پایینتر از میانگین کشوری میباشد. مدیریت مناسب شرایط روانپزشکی، عصبی و پزشکی سالمندان احتمالا میتواند خطر خودکشی را در این گروه سنی کاهش دهد. بنابراین اتخاذ استراتژیهای لازم برای شناسایی و برطرف کردن عوامل خطر خودکشی با تمرکز بر گروههای خاص توصیه میشود.