۸ نتیجه برای ادراک
فاطمه میرزایی، آناهیتا خدابخشی کولایی،
دوره ۲، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: سالمندی دوره ای از تحول و دگرگونی در زندگی بشر است که تغییرات و عوامل اجتماعی و روان شناختی متعددی بر آن تاثیر بسزایی دارند، از دسته این عوامل می توان به حمایت اجتماعی ادارک شده ، احساس تنهایی و کیفیت خواب اشاره کرد. هدف اصلی این مطالعه تعیین ارتباط بین کیفیت خواب و حمایت اجتماعی ادراک شده با احساس تنهایی در سالمندان مرد می باشد.
روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. ۱۰۰ نفر سالمند مرد بین سنین ۶۵ تا ۷۵ سال از منطقه ۲۰ شهرداری و مراکز جهاندیدگان شهرداری تهران به روش نمونه گیری تصادفی گزینش شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون معاینه مختصر وضعیت روانپزشکی(MMSE) جهت غربال اختلالات شناختی آزمودنی ها و پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ(PSQI)، پرسشنامه احساس تنهایی(UCLA) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت (MSPSS) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از جداول شاخص های آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد.
یافته ها : یافته های حاصل از تحقیق نشان داد که بین نمرات کیفیت خواب و احساس تنهایی با حمایت اجتماعی ادراک شده ارتباط منفی و معنادار وجود دارد(r= -۰/۶۳). در مجموع نتایج نشان می دهد که حمایت اجتماعی به تنهایی توانسته به طور معناداری احساس تنهایی را در مردان سالمند پیش بینی کرده و ۵۸ درصد از واریانس آن را تبیین کند( P<۰/۰۱). در مدل دوم نیز حمایت اجتماعی و کیفیت خواب به اتفاق هم توانستند ۶۱ درصد از واریانس احساس تنهایی را پیش بینی نمایند( P<۰/۰۱).
نتیجه گیری: توجه به مولفه های کیفیت خواب، احساس تنهایی و حمایت اجتماعی ادراک شده در سالمندان مرد مفید می باشد. یافته های این مطالعه بر نقش عمده حمایت اجتماعی در تأمین سلامت روانی، کاهش احساس تنهایی و مشکلات خواب سالمندان تأکید دارد. از این رو به روانشناسان و مشاوران شاغل در این حوزه پیشنهاد می شود که برنامه هایی با محوریت حمایت اجتماعی و پیشگیری از انزوا جهت ارتقای سلامت روانی سالمندان تدوین کنند.
مصطفی خانزاده، سجاد امینی منش، سمیه آقامحمدی،
دوره ۳، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: درد تجربه ای پیچیده است که تجربه آن تنها با شدت تحریک گیرنده های درد تعیین نمی شود، بلکه پدیده ای چند بعدی است که به جز عوامل زیست شناختی، عوامل روانی، چون نظمبخشی هیجانی، بر آن تأثیر می‌گذارد. هدف این پژوهش بررسی نقش پیشبین مؤلفه های دشواری در نظم بخشی هیجانی بر مدت تداوم و شدت ادراک دردِ سالمندان و روابط ساختاری بین نظم بخشی هیجانی و شدت کلی ادراک درد در این افراد بود.
روش: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل ۲۵۱ سالمند بود که با استفاده از روش نمونهگیری چند مرحلهای هدفمند از بین سالمندان مراکز روزانه سالمندی شهر شیراز انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از نسخه فارسی مقیاس دشواری در نظمبخشی هیجانی، پرسشنامه درد مکگیل و پرسشنامه اطلاعات درد استفاده شد. برای تجزیه تحلیل دادهها از شاخصهای آماری همبستگی و رگرسیون همزمان و مدلسازی معادلات ساختاری، به کمک نرم افزارهای ۱۸SPSS و ۸۰/۸ LISREL، استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاصل از رگرسیون همزمان نشان داد که از بین مؤلفههای دشواری در نظمبخشی هیجانی، دسترسی محدود به راهبردها، دشواری در دستیابی به اهداف و نبود آگاهی هیجانی قادر به پیشبینی شدت کلی ادراک درد، و دسترسی محدود به راهبردها قادر به پیشبینی مدت تداوم درد در سالمندان را دارند. همچنین، نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نیز نشان داد که دشواری در نظمبخشی هیجانی با شدت کلی ادراک درد در سالمندان ارتباط دارد و میتواند بر آن تأثیرگذار باشد.
نتیجه گیری: بهطور کلی، با توجه به یافتههای این پژوهش میتوان گفت که مؤلفههای دشواری در نظمبخشی هیجانی میتوانند ادراک درد سالمندان پیشبینی کنند و این دو سازه از لحاظ ساختاری با یکدیگر در ارتباطند. این نتایج میتواند تلویحات نظری و کاربردی متعددی در زمینه شناسایی عوامل مرتبط با ادراک درد سالمندان و کنترل درد در این افراد داشته باشد.
ساناز عینی، زهره هاشمی، رامین تقوی،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: عوامل استرس زای روانی و مرتبط با سلامت با افزایش سن تشدید میشوند. از اینرو، هدف پژوهش حاضر تعیین نقش بهزیستی معنوی، راهبردهای مقابلهای و حس انسجام در پیشبینی استرس ادراکشدهی سالمندان بود.
روش: روش پژوهش تحلیلی و از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان ماندگاران و آتا شهرستان اردبیل در سال ۱۳۹۷ بودند که از بین آنها ۱۲۰ نفر براساس ملاکهای ورود به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل مقیاس استرس ادراکشده، پرسشنامه بهزیستی معنوی، پرسشنامه راهبردهای مقابلهای و پرسشنامه حس انسجام- فرم ۱۳ مادهای بود. تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه انجام شد.
یافته ها: استرس ادراکشدهی سالمندان با بهزیستی معنوی (۱۱۰/۰- = :β۰۰۴/۰>p)، راهبرد مقابلهی مسألهمدار (۱۵۲/۰- = :β۰۰۱/۰>p) و حس انسجام (۱۷۶/۰- = :β۰۰۸/۰>p) رابطهی منفی و معناداری و با راهبرد مقابلهی هیجانمدار(۱۳۱/۰ = :β۰۱۷/۰>p) رابطهی مثبت و معناداری داشت. بهزیستی معنوی، راهبردهای مقابلهای و حس انسجام ۶۸ درصد از واریانس نمرات استرس ادراکشدهی سالمندان را تبیین کردند (۰۱/۰>p).
نتیجه گیری: براساس یافتهها، بهزیستی معنوی، راهبردهای مقابلهای و حس انسجام با استرس ادراکشده رابطه داشته و میتواند نحوه رفتار سالمندان را تبیین کند. لذا آموزش سالمندان جهت توانمندسازی آنها در این زمینهها پیشنهاد میشود.
فرشته پورمحسنی کلوری، مریم سیدکارگر، عیسی جعفری، ساناز عینی،
دوره ۴، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: یکی از مؤثرترین راهبردهای ارتقاء سلامت در سالمندان، رسیدن به اهداف سالمندی موفق است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه راهبردهای مقابلهای و ادراک پیری در سالمندان موفق و ناموفق شهر اردبیل انجام گرفت.
روش: مطالعه ی حاضر از نوع علی- مقایسهای است. جامعهی آماری شامل کلیه سالمندان شهر اردبیل بودند که از طریق نمونهگیری دردسترس ۶۰ نفر سالمند (۳۰ نفر سالمند موفق و ۳۰ نفر سالمند ناموفق) انتخاب شدند و با مقیاس روحیه مثبت فیلادلفیا، پرسشنامه راهبردهای مقابلههای (انتخاب، بهینهسازی و جبران) بالتس و پرسشنامه ادراک از پیری بارکر مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون یومن- ویتنی و از طریق نرمافزار آماری SPSS۲۱انجام گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که سالمندان موفق در مقایسه با سالمندان ناموفق مهارتها و راهبردهای مقابلهای بهتر و بیشتری را استفاده میکنند (۲۴۴=U، ۰۰۲/۰>P). همچنین نتایج نشان داد که سالمندان موفق در مقایسه با سالمندان ناموفق از ادراک از سلامتی بیشتری برخوردارند (۱۹/۱۵=F، ۰۱/۰>P).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سالمندان موفق در مقایسه با سالمندان ناموفق از راهبردهای مقابلهای و ادراک از سلامتی بیشتری برخودارند.
محمدصادق حسینی دولت آبادی، سعیده گروسی، داریوش بوستانی،
دوره ۵، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: با توجه به لزوم سالمندی سالم و فعال و اهمیت مشارکت اجتماعی سالمندان، مطالعه در حوزه مشارکت اجتماعی سالمندان لازم است. این تحقیق با هدف تعیین رابطه ادراک از محله با مشارکت اجتماعی سالمندان در شهر کرمان در سال ۱۳۹۸ انجام شده است.
روش: این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل افراد ۶۵ ساله و بیشتر شهر کرمان بود که بر اساس نتایج سرشماری ۳۸۸۴۰ نفر بودند,۳۸۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و اطلاعات توسط پرسشنامه پژوهشگر ساخته گردآوری گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه از روش روایی صوری وبرای تعیین پایایی از روش همبستگی درونی استفاده شد.cvi به دست آمده ۹۳/۰ و آلفای کرونباخ ۸۵۲/۰ بود. پرسشنامه ها پس از کسب رضایت آگاهانه از سالمندان توسط محقق تکمیل گردید. داده ها به کمک برنامه SPSS v,۲۱ با استفاده از آزمونهای آماری مناسب تحلیل شدند.
یافته ها: مشارکت اجتماعی افراد موردمطالعه در سطح متوسط بود که با افزایش سن میزان مشارکت کاهش می یافت (۴۹۶/۰-= R., ۰۰۱/۰P<).. متغیر مستقل اعتماد به اعضای محله (۰۰۱/۰P<،۵۲۱/۰= Beta) مهم ترین متغیر اثر گذار بر مشارکت اجتماعی بود. سپس به ترتیب متغیر امکانات محله با (۰۰۲/۰P<، ۴۶۱ /۰= Beta)، سن (۰۰۱/۰P<، ۴۹۳/.-= Beta) و حس تعلق به محله (۰۰۱/۰P< ۲۵۳/۰= Beta) بیشترین تاثیرات را بر مشارکت اجتماعی داشتند.
نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که اکثر سالمندان مورد مطالعه در شهر کرمان مشارکت اجتماعی متوسطی داشته اند. از بین تمام عوامل پیش بینی کننده مشارکت اجتماعی سالمندان، اعتماد، ادراک از امکانات محله، حس تعلق و سن موثرترین متغیرها شناخته شدند. با توجه به نقش مهم مشارکت اجتماعی در بهبود کیفیت زندگی سالمندان و ارتقای سلامتی، یافته های این تحقیق در راستای بهینه سازی شرایط زیست محله ای (شرایط اجتماعی و شرایط ساختاری و فیزیکی) سالمندان می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
ارغوان شریعت، احمد غضنفری، احمد یارمحمدیان، کمال صولتی، مریم چرامی،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: با توجه به روند افزایش جمعیت سالمندان و وجود مسائلی همچون احساس ناامیدی و افسردگی در دوران سالمندی، ضرورت دارد که توجه ویژهای به توانمندیها و احساسات مثبت در سالمندان شود و شاخصهای بهداشت روان در این دوره افزایش یابند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت بر افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگیهای روانشناختی مثبت سالمندان شهر اصفهان انجام شد.
روش کار: این مطالعه تجربی در سال ۱۳۹۸ در شهر اصفهان انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان بالای ۶۰ سال شهر اصفهان بود که از میان آنها ۴۰ نفر از سالمندان که ملاکهای ورود به پژوهش را داشتند به صورت هدفمند انتخاب و به نسبت مساوی در دو گروه آزمایش و گواه به شیوه تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس‌های افسردگی سالمندان، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگیهای روانشناختی مثبت بود. قبل از مداخله پرسشنامهها تکمیل شد و سپس برای گروه آزمایش رواندرمانی مثبت طی۶ هفته و به صورت دو روز در هفته با فاصله دو روز مابین جلسات در قالب ۱۱جلسه ۹۰ دقیقه‌ای اجرا شد. مجددا بلافاصله پس از اتمام جلسات پرسشنامه ها تکمیل گردید. داده‌های جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار آماری SPSS نسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: یافتههای حاصل از پژوهش نشان داد که روان درمانی مثبت نقش مؤثری در کاهش میزان افسردگی و نیز بهبود تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگیهای روانشناختی مثبت سالمندان دارد (۰۵/۰>p).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، رواندرمانی مثبت میتواند به عنوان یک روش مؤثر جهت کاهش میزان افسردگی و نیز بهبود تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگیهای روانشناختی مثبت سالمندان در مراکز مشاوره و رواندرمانی مورد استفاده قرار گیرد.
ناهید طاهریان، جمیله ابوالقاسمی، رقیه نوری، منصوره جمشیدی منش، طاهره دهداری،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: خدمات مراقبت روزانه بزرگسالان یکی از محبوب‌ترین گزینه‌های مراقبت طولانی‌مدت برای سالمندان محسوب می شوند. هدف مطالعه حاضر، تعیین باورهای سالمندان در خصوص منافع و موانع درک شده حضور در این مراکز بود.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد، که بر روی ۱۹۴ نفر سالمند بالای ۶۰ سال مراجعه کننده به مراکز مراقبت روزانه از بزرگسالان انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه های محقق ساخته جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شدند.
یافته ها: میانگین سن سالمندان ۹/۷۴ سال) با انحراف معیار ۲۵/۷( بود. میانگین نمرات موانع و منافع درک شده شرکت کنندگان به ترتیب ۶۶/۵۷) با انحراف معیار ۵۹/۱۰(و ۳۵/۷۱ (با انحراف معیار ۸۲/۱۱) بود. از نظر اکثریت سالمندان شرکت در این مراکز، منافعی مانند دریافت احساسات مثبت از پرسنل مرکز، افزایش توان بدنی و تقویت عضلات با انجام ورزش ها در مرکز و استفاده از تجارب افراد شبیه به خود آنها را به همراه دارد. نبود وقت برای حضور در مرکز به صورت منظم، کاهش کیفیت خدمات در دوران همه گیری کووید-۱۹ و مشکلات حمل و نقل از منزل تا مرکز، از جمله موانع درک شده برای شرکت در مراکز شناخته شدند. سالمندان بی سواد، منافع درک شده بیشتری از شرکت در این مراکز، نسبت به سالمندان دارای سواد دانشگاهی داشتند (۰۴۷/۰=P). سالمندان مجرد نیز منافع درک شده بیشتری، نسبت به سالمندان متاهل گزارش کردند (۰۰۱/۰>P). افراد غیر شاغل، موانع درک شده کمتری نسبت به افراد شاغل، برای شرکت در این مراکز داشتند (۰۰۱/۰>P).
نتیجه گیری: با توجه به مزایای این مراکز، بررسی دوره ای موانع درک شده سالمندان در این مراکز به رفع آنها کمک کرده و می تواند به افزایش سلامت جسمانی، اجتماعی و روانشناختی این گروه و همچنین مراقبین آنها، کمک نماید.
لیلا حسین پور، سحر صفرزاده،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: سالمندی یکی از دوران مهم تحولی است که در آن انسان با موضوعات مختلفی مانند اضطراب وجودی و مرگ و نیستی دست و پنجه نرم می کند همینطور درک مثبت فرد از فرآیند پیر شدنش در روند طی کردن این دوران اهمیت دارد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی مقایسه موریتا درمانی و ورزش مغزی بر سالمندان دارای در مزمن می پردازد.
روش کار: جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مبتلا به درد مزمن شهر اهواز درسال ۱۴۰۱ بودند. از بین جامعه آماری، ۴۵ سالمند مبتلا به درد مزمن، از بیمارستان ها و مراکز درمانی، با استفاده روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. از آزمون اضطراب وجودی ویمز و همکاران (۲۰۰۴)، پرسشنامه ادراک از پیری بارکر و همکاران(۲۰۰۷)، مقیاس شدت عددی شدت درد جنسن و کارولین (۱۹۹۲) و پرسشنامه پذیرش درد منوجهری (۱۳۹۳) به عنوان پرسشنامه استفاده شد.
یافته ها: با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰ نشان داد که روش موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر اضطراب وجودی، ادراک از پیری، در سالمندان مبتلا به درد مزمن نسبت به گروه گواه اثربخش بود (۰۵/۰>p)، و بین اثربخشی موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی بر متغییرهای پژوهش تفاوت معناداری وجود داشت و موریتا درمانی اثربخشی بیشتری بر متغییرها نشان داد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت با اینکه هر دو موریتا درمانی و تمرینات ورزش مغزی میتوانند به عنوان روش های مؤثر برای کمک به بهبود شرایط سالمندان مبتلا به درد مزمن باشند ولی موریتا درمانی بر اساس نیازهای سالمندان اثر بیشتری دارد.
