۱ نتیجه برای ایران.
طاهره آقایی، رسول صادقی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: هنگامی که بحث از مهاجرت به میان میآید، مهاجرت افراد جوان به ذهن خطور میکند و مهاجرت سالمندان نادیده گرفته میشود. در حالیکه، امروزه مهاجرت بعد از دوران بازنشستگی پدیدهایی مهم و درحال افزایش است. دلایل، بسترها و مقاصد مهاجرتی سالمندان با جوانان متفاوت است. جوانان معمولاً به مقاصد شهری و فاصلههای دورتر با فرصتهای شغلی بیشتر مهاجرت میکنند، در حالیکه سالمندان اغلب مناطق نزدیکتر و روستایی، با آب و هوای مناسبتر، را برای مهاجرت انتخاب میکنند. هدف این مقاله بررسی مهاجرت سالمندان در ایران، الگوها و تفاوتهای آن در میان زیرگروههای مختلف اجتماعی- جمعیتی در دوره ۱۳۹۰-۱۳۹۵ است.
روش کار: این مقاله، با استفاده از تحلیل ثانویه دادههای سطح فردی سرشماری ۱۳۹۵ به بررسی مهاجرت سالمندان و همبستههای اجتماعی- جمعیتی آن در دوره زمانی ۹۵-۱۳۹۰ میپردازد. نمونه مورد بررسی شامل ۱۴۰۱۵۹ نفر از افراد ۵۵ سال به بالا در ۳۱ استان کشور اعم از شهری و روستایی است. در تحلیل دادهها از رگرسیون لجستیک دووجهی در محیط نرمافزار SPSS۲۶ استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل چندمتغیره نشان داد احتمال مهاجرت مردان سالمند ۱۳ درصد بیشتر از زنان سالمند است. رابطه سن و مهاجرت برای مردان سالمند U شکل بدست آمد، بدین معنی که احتمال مهاجرت در سنین بلافاصله بعد از بازنشستگی بالاست، سپس بهتدریج با افزایش سن رو به کاهش میرود و در نهایت در سنین بالای ۸۵ سال مجدداً افزایش مییابد. سالمندان بازنشسته بیشتر از سایر گروههای فعالیتی احتمال مهاجرت داشتند. همچنین احتمال مهاجرت در بین سالمندان بدون همسر ۳۶ درصد بیشتر از سالمندان دارای همسر است. بعلاوه، با افزایش سطح تحصیلات، احتمال مهاجرت سالمندان افزایش مییابد. احتمال مهاجرت سالمندان با تحصیلات دانشگاهی ۲٫۳ برابر سالمندان بیسواد بوده است.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج حاصل از سرشماری ۹۵-۱۳۹۰ در ایران، انتظار میرود با افزایش سطح تحصیلات سالمندان و تغییرات در ترتیبات زندگی، مهاجرت سالمندان در آینده افزایش یابد. از اینرو، توجه به مهاجرت سالمندان و پیشرانهای آن در سیاستگذاری اجتماعی ضروری است.