---

مقدمه: دوران کهنسالی و بازنشستگی یکی از مهمترین تغییرات در زندگی فرد بشمار می رود. با این وجود اطلاعات اندکی در مورد تاثیر اشتغال زنان بر روند انطباق با این تغییرات وجود دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه خود پنداره، رضایت از زندگی و امید در زنان سالمند خانه دار و بازنشسته می باشد.
روش: این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. ۱۰۰ زن سالمند بازنشسته و ۱۰۰ زن سالمند خانه دار به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای در شهر کرج در سال ۱۳۹۴ انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل آزمون خود پنداره راجرز، مقیاس رضایت از زندگی و پرسشنامه امید اشنایدر می باشد. داده ها با استفاده از آزمون T مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری MANOVA از طریق نرم افزار  SPSS نسخه ۱۷ مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین خود واقعی (۰/۰۰۳=F=۴/۲۹،P)، امید (۰/۰۱=F=۴۰/۰۶،P) و در خرده مقیاس های آن گذرگاه (۰/۰۱=F=۳۱/۱۱،P)، انگیزش (۰/۰۱=F= ۳۳/۷،P) و همچنین در رضایت از زندگی (۳,۱۲۹=t) در بین زنان بازنشسته و خانه دار سالمند وجود دارد. اما بین خود ایده آل (۰/۹۸=F =۰/۰۰۱،P) و خود پنداره کل (۰/۲۴=F=۱/۳۶،P) تفاوت معناداری در بین دو گروه دیده نشد.
نتیجه گیری: این نتایج تاکید دارند که اشتغال زنان به افزایش خودپنداره مثبت و رضایت از زندگی آنها در دوره سالمندی منجر  می گردد.

---

مقدمه: بازنشستگی و سالمندی اغلب در یک تقارن زمانی با یکدیگر پدید می آید و برای افراد، همراه با تغییر و تحولاتی در ابعاد روانی و جسمی از جمله میزان رضایت از زندگی زناشویی، عملکرد خانواده و درک رفتارهای فداکارانه همسر می باشد. بر این اساس پژوهشی با هدف بررسی رابطه ادراک رفتارهای فداکارانه همسر با عملکرد خانواده و رضایت زناشویی در جمعیت پرستاران سالمند بازنشسته شهر تهران انجام گرفت.
روش: در این مطالعه توصیفی همبستگی از بین کلیه پرستاران سالمند بازنشسته شهر تهران، تعداد ۲۱۸ نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با کمک پرسشنامه رفتارهای فداکارانه فیگرس، عملکرد خانواده اپستین و همکاران و رضایت زناشویی ها نیز جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان انجام گرفت.
یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد بین ادراک رفتارهای فداکارانه با مولفه های عملکرد خانواده و رضایت زناشویی رابطه مثبت معناداری وجود دارد؛ همچنین بین مولفه های عملکرد خانواده با ادراک رفتارهای فداکارانه همسر رابطه مثبت معناداری در سطح (۰/۰۰۱>P) وجود دارد؛ از طرفی نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ادراک رفتارهای فداکارانه و عملکرد خانواده قادر به پیش بینی رضایتمندی زناشویی می باشد.
نتیجه گیری: این نتایج تأکید دارند که ادراک رفتارهای فداکارانه همسر و عملکرد خانواده منجر به افزایش رضایت زناشویی در سالمندان بازنشسته پرستار می گردد.

---

مقدمه: با توجه به افزایش شمار جمعیت سالمندان توجه به رضایت زناشویی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. این در حالی است که برای ارزیابی رضایت زناشویی این افراد نیاز به ابزاری مناسب که متناسب سالمندان آن جامعه باشد، احساس می شود. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای روان سنجی پرسشنامه رضایت زناشویی سالمندان و رابطه مولفه های آن با صمیمیت جنسی و سلامت روان در سالمندان استان تهران بود.
روش: این مطالعه به صورت مقطعی و از نوع همبستگی بود که در آن ۳۸۹ سالمند ساکن منطقه ۱ و ۶ شهر تهران در سال ۹۴ به صورت در دسترس انتخاب و پرسشنامه رضایت زناشویی هاینز، صمیمیت جنسی بطلانی و سلامت روان گلدنبرگ و هیلر را تکمیل نمودند و داده ها به روش تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی با استفاده از نرم افزار لیزر مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: شاخص روایی محتوایی این مقیاس توسط ۴ تن از متخصصان مورد تأیید قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی به شیوه چرخش متمایل از نوع آبلیمن مستقیم، رابطه سه عامل کلی (رضایت از ارتباطات و همدلی، رضایت از روابط جنسی و عاطفی و رضایت از سلامت همسر) را در پرسشنامه نشان داد که ۵۶/۴۳درصد واریانس کل را تبیین می کند. میزان پایایی با روش آلفای کرونباخ ۰/۸۹و با روش دو نیمه کردن ۰/۷۲به دست آمد. همچنین یافته ها نشان دادند که رضایت زناشویی سالمندان از طریق صمیمیت جنسی و سلامت عمومی قابل پیش بینی است (۰/۰۰۱=p).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد نسخه فارسی پرسشنامه رضایت زناشویی سالمندان از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بوده و می توان از آن در محیط های پژوهشی، بالینی و درمانی جهت سنجش میزان رضایت زناشویی سالمندان استفاده کرد.

---

مقدمه: دوران سالمندی یکی از مهمترین تغییرات در زندگی افراد به‌شمار می‌رود و به ‌نظر می‌رسد که فعّالیت بدنی یکی از عوامل مؤثّر در بهبود کیفیت همه ابعاد زندگی این دوران است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تأثّیر فعّالیت‌های جسمانی بر کیفیت زندگی، امید و رضایت از زندگی سالمندان شهر ایلام با استفاده از روش تحلیل مسیر می‌باشد.
روش‌: این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان ۶۰ سال و بالاتر شهر ایلام می‌باشد که تعداد ۲۰۰ نفر(۱۴۴ مرد و ۵۶ زن) از آنها به روش طبقه‌ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به‌منظور جمع‌آوری اطّلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد بین‌المللی فعّالیت‌ جسمانی (IPAQ)، کیفیت زندگی (SF-۳۶)، رضایت از زندگی (SWLS) و مقیاس امید (AHS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ۲۲ SPSS  و ۲۰ AMOS  استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که فعّالیت جسمانی با ضریب مسیر ۳۴/۰ بر بعد جسمانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر ۳۰/۰ بر بعد روانی کیفیت زندگی، با ضریب مسیر ۳۰/۰ بر امید و با ضریب مسیر ۲۵/۰ بر رضایت از زندگی اثر گذار است. همچنین امید با ضریب مسیر ۲۳/۰ بر رضایت از زندگی اثرگذار است.
نتیجه‌گیری: فعّالیت‌های بدنی ویژه سالمندان بر کیفیت، امید و رضایت از زندگی سالمندان اثرگذار است؛ بنابراین اجرای برنامه‌های ورزشی منظم در مراکز مراقبتی سالمندان و پارک‌ها می‌تواند به‌عنوان روشی جهت ارتقاء سلامت و بهبود زندگی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.

 

---

مقدمه: دوران سالمندی یکی از مهمترین تغییرات و تحولات رشدی در زندگی فرد به شمار می رود. با وجود اطلاعات اندکی که در زمینه رضایت جنسی و اثر سایر مؤلفه های روان شناختی بر این مقوله دارد، بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین سبکهای شوخ طبعی و حمایت اجتماعی با رضایت جنسی در زنان سالمند می باشد.
روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل، کلیه زنان سالمند ۶۰ تا ۷۰ ساله ای  است که  در مراکز جهان دیدگان وابسته به شهرداری منطقه سه شهر تهران در سال ۱۳۹۵ ثبت نام کرده بودند که از این میان تعداد ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه رضایت جنسی هادسون، مقیاس ارزیابی حمایت اجتماعی و پرسشنامه سبک های شوخ طبعی جمع آوری شدند. سپس با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و نرم افزار  SPSS نسخه۲۱ مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج نشان داد که، بین سبک های شوخی طبعی خود ارزنده  و پیوند جویانه با رضایت جنسی رابطه مثبت و معنادار به دست آمد (۰۰۱/۰>p). اما بین سبک های شوخ طبعی پرخاشگرانه و خود تحقیرگر با رضایت جنسی رابطه منفی و معناداری مشاهده شد (۰۰۱/۰>p). همچنین بین حمایت خانواده، حمایت دوستان، حمایت سایر افراد و نمره کل حمایت اجتماعی با رضایت جنسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰>p).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که، سبکهای شوخ طبعی و حمایت اجتماعی در رضایت جنسی زنان سالمند نقش دارد. از این رو، متخصصان بهداشت روانی سالمندی با آگاهی از رابطه سبکهای شوخ طبعی با مؤلفه های رضایت جنسی و حمایت اجتماعی می توانند به بهبود کیفیت ارتباطی و زندگی زناشویی زنان سالمند با همسران آنها، کمک کنند.

 

---

مقدمه: رضایت جنسی نقش مهمی در رضایت زناشویی سالمندان دارد. اگر چه مشکلات جنسی در سالمندان شایع است، اما معمولا در مراقبت های بالینی به این مساله اهمیتی داده نمی شود. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط رضایتمندی جنسی با رضایت زناشویی در سالمندان می باشد.
روش: این مطالعه به شیوه مقطعی بر روی ۴۰۰ سالمند تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهرستان کاشان در سال ۱۳۹۲ انجام شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ای دو بخشی شامل بخش اول پرسشنامه محقق ساخته مربوط به روابط جنسی، و بخش دوم، سوالات پرسشنامه رضایت از زندگی زناشویی Enrich بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که رضایت زناشویی در سالمندانی که رضایت جنسی بالاتری داشتند، به طور معناداری (P<۰,۰۵) بیشتر از سالمندانی بود که رضایت جنسی پایین داشتند، ولی مشکلات جسمانی که مانع از برقراری رابطه جنسی شود، تاثیری بر روی رضایت زناشویی نداشت (P>۰.۰۵).
نتیجه گیری: توجه به جنبه های مختلف رضایت زناشویی سالمندان بوی‍ژه در مسائل جنسی ضروری به نظر می رسد.
 

---

مقدمه: سالمندان با مشکلاتی همچون سلامت روانی ضعیف، رضایت و امید به  زندگی پایین و شادکامی کاهش یافته روبرو هستند، کارآیی آموزش شادمانی نیز در بهبود برخی از مشکلات روانشناختی مورد تایید قرار گرفته است، لذا هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شادمانی لیوبومیرسکی بر سلامت روان، رضایت از زندگی، امید به زندگی و شادی در زنان سالمند شهرضا بود. 
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان سالمند ساکن در خانه مهر شهرستان شهرضا در سال ۹۶-۹۵ بود، که تعداد ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۵ نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه‌های سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹)، رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵)، امید به زندگی بزرگسالان اسنایدر و همکاران (۱۹۹۱) و شادی آکسفورد (۱۹۸۹) را طی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. آموزش شادمانی لیوبومیرسکی (۲۰۰۸) طی دوره شش جلسه‌ای (هفته‌ای یک جلسه یک ساعته به مدت شش هفته) در گروه‌ها اجراء شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد، که میانگین نمرات سلامت روان (۰۲۸/۰= p)، رضایت از زندگی (۰۴۲/۰=p)، امید به زندگی (۰۰۱/۰= p) و شادی (۰۰۵/۰= p) سالمندان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش آزمون افزایش یافت. 
نتیجه گیری: با توجه به اینکه آموزش شادی لیوبومیرسکی بر افزایش سلامت روان، بهبود رضایت از زندگی و امید به زندگی و همچنین افزایش شادی سالمندان تاثیر دارد، از این رو، استفاده از این روش آموزشی به منظور بهبود متغیرهای مورد بحث در مراکز سالمندی توصیه می شود.

---

 

---

مقدمه: جمعیت دنیا به‌سرعت در حال سیر به‌سوی سالخورده شدن است و در این بین عواملی مثل هوش هیجانی و سرمایه روان شناختی با رضایت از زندگی در سالمندی پیوند دارند؛ هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و سرمایه روانشناختی با رضایت از زندگی سالمندان شهر مهاباد انجام شد.
روش‌ کار:  پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه اماری شامل کلیه سالمندان ۶۵ سال به بالای شهر مهاباد بود که ۱۰۸۰۰ نفر بودند. تعداد ۴۱۲ نفر، با روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای جمع اوری اطلاعات عبارت بودند از پرسشنامه های هوش هیجانی برادبری– گریوز (۲۰۰۶)، سرمایه روانشناختی لوتانز(۲۰۰۷)، و رضایت از زندگی (دینر، ۱۹۸۵). داده‌های پژوهش از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره  در نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمامی مولفه های هوش هیجانی (شامل خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه) با رضایت از زندگی رابطه  مثبت (۰۱/۰ = p) وجود دارد. بین مولفه های سرمایه روان شناختی (خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری، خوش بینی) با رضایت از زندگی رابطه  مثبت (۰۱/۰ = p) دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هوش هیجانی و سرمایه روان شناختی قادر به پیش بینی رضایت از زندگی هستند و ۱ /۳۵ درصد واریانس رضایت از زندگی توسط متغیرهای یاد شده تبیین می شود.
 نتیجه‌گیری: هوش هیجانی و سرمایه روان شناختی قابل یادگیری و اکتساب در طی زندگی هستند؛ بنابراین با آموزش این دو متغیر می توان رضایت از زندگی را در سالمندی افزایش داد.

---

---

مقدمه:  چالش­های فراروی سالمندان که گاهی به عدم انطباق مثبت و سازگاری با این حوادث و همچنین احساس ناتوانی در مقابل شرایط و موقعیت­ها منجر می‌شود، می‌تواند رضایت­مندی در دوره سالمندی را دستخوش تغییر قرار دهد. هدف از مطالعه حاضر پیش­بینی رضایت از زندگی بر اساس تاب­آوری و امیدواری در سالمندان و میزان ارجحیت نقش امیدواری در پیش­بینی رضایت از زندگی بوده است. 
روش: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفیتحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه­آماری شامل کلیه سالمندان شهرخرم آباد در سال ۱۳۹۸ بود. حجم نمونه ۳۵۷ نفر تعیین شد و انتخاب نمونه­ها با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند­مرحله­ای  انجام گرفت. داده ­ها بر اساس­ پرسشنامه استاندارد امیدواری میلر (۱۹۸۸)، مقیاس تاب­آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) جمع‌­آوری شدند. برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان، در نسخه ۲۱ نرم افزار spss استفاده شد.
یافته ها : از مجموع۳۱۹ نفرسالمند شرکت­ کننده در پژوهش، ۱۴۸  نفر مرد و  ۱۷۱ نفر زن بوده و در محدوده سنی۶۰-۹۳ سال قرار داشتند. همچنین نتایج نشان داد بین تاب­آوری و امیدواری با رضایت از زندگی رابطه معناداری وجود دارد و متغیرهای تاب آوری (۱۵/۰β=) و امیدواری (۴۷/۰β=) به طور قابل ملاحظه­ای قادر به پیش­بینی رضایت از زندگی در سالمندان هستند (۰۱/۰ p<) و تاب آوری و امیدواری ۳۳ درصد از واریانس نمرات رضایت از زندگی را تبیین می‌کنند. ضمن اینکه بین تاب­آوری و رضایت از زندگی   ۴۵/۰و بین امیدواری  و رضایت از زندگی۵۶/۰همبستگی وجود دارد. این یافته­ها بیانگر آنست، که متغیر پیش­بین امیدواری، با درصد بالاتری قادر به تبیین رضایت از زندگی در سالمندان است.
نتیجه­ گیری:   بنابراین تاب­آوری و امیدواری قادر به پیش­بینی رضایت­از زندگی در سالمندان خواهند­بود. در عین­حال متغیر امیدواری از همبستگی بیشتری با رضایت از زندگی در سالمندان برخوردار است و بطور قابل ملاحظه­ای رابطه معنادار و مثبت، بین این دو متغیر وجود دارد. 
 

---

مقدمه: امروزه یک از چالش‌های مهم پایش و ارتقا بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی، در بین سالمندان است. به همین دلیل هدف این پژوهش بررسی مولفه­های بهزیستی روان‌شناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران است.
روش‌: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان ساکن در شهر تهران بود. نمونه پژوهش حاضر به حجم ۱۱۲ نفر (میانگین سنی ۲/۶۷ با انحراف استاندارد ۳/۱۱ سال) و با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس از بین سالمندان شهر تهران صورت گرفت. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس دینداری اقشار جامعه ایران و مقیاس بهزیستی روان‌شناختی استفاده شد. داده‌های تحقیق با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ و با استفاده از رگرسیون چندمتغیری گام­به­گام تجزیه­و­تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که بین مولفه خودپیروی (۶۶/۶ ±۱۰/۲۷) و رضایت از زندگی (۹۲/۹ ± ۳۸/۴۴) بهزیستی روان­شناختی و دینداری (۵۷/۳۰ ± ۰۶/۱۷۶) در سالمندان رابطه مستقیم وجود دارد. به‌طوری‌که نمره خودپیروی و رضایت از زندگی ۲۸ درصد از تغییرات دینداری را تبین نمودند (۰۱/۰P < و ۵۲/۰r =). این در حالی است که مولفه خودپیروی ۱۵ درصد از تغییرات باور دینی (۰۰۵/۰P < ، ۳۹/۰r =) و به همراه رضایت از زندگی ۳۱ درصد از تغییرات التزام دینی (۰۱/۰P < ، ۵۶/۰r =) و همچنین با روابط مثبت و ۲۸ درصد از تغییرات عواطف دینی (۰۲/۰P < ، ۵۲/۰r =) را تبین می­نمایند.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه نمره بالاتر در مولفه­های دینداری از جمله باورها، عواطف و رفتارهای دینی با ارتقا شاخص‌های بهزیستی در سالمندان همراه است.
 

---

مقدمه: با افزایش قشر سالمند در عصر کنونی، دغدغه­های مرتبط با بهزیستی روانی و یافتن روابط بین منابع روانشناختی که بتواند به بهبود کیفیت زندگی سالمندان یاری رساند، از چالش­های مهم متخصصان بهداشت روانی است. بدین منظور، پژوهش حاضر با هدف تحلیل روابط ساختاری بین سرسختی روانی و رضایت از زندگی سالمندان با میانجی‌گری تعهد مذهبی اجرا شد.
روش کار: طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف، بنیادی است. در این پژوهش سرسختی روانی به منزله متغیر برون‌زا، رضایت از زندگی به‌عنوان متغیر درون‌زا و تعهد مذهبی به عنوان متغیرمیانجی در نظر گرفته شد. تعداد نمونه با توجه به جمعیت کل جامعه آماری بازنشستگان سالمند استان گیلان و مراجعه به جدول مورگان، و به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تک مرحله‌ای، تعداد ۳۸۱ نفر برآورد و انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعهد مذهبی ورتینگتون، پرسشنامه رضایت از زندگی وود، وایلی و شفور، و پرسشنامه سرسختی اهواز بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و فن مدلسازی معادلات ساختاری (SEM)، با نسخه ۲۲ نرم افزار  SPSSوAMOS  استفاده شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد سرسختی روانی بر رضایت از زندگی و تعهدمذهبی تاثیر افزاینده و معنی‌دار ندارد (P<۰/۰۵)؛ اما با افزایش تعهد مذهبی، رضایت از زندگی به طورمعنی‌دار افزایش می‌یابد (P<۰/۰۱). تاثیر متغیر مستقل سرسختی روانی بر متغیرمیانجی تعهدمذهبی معنی‌دار نبود؛ بنابراین نقش متغیر واسطه‌گرانه‌ی تعهد‌ مذهبی تایید نمی‌شود.
نتیجه­ گیری: براین اساس می­توان گفت با تقویت تعهد مذهبی می­توان رضایت از زندگی سالمندان را به منظور ارتقاء بهزیستی روانی، افزایش داد.

---

مقدمه: در سال های اخیر توزیع جمعیت کشور به سمت سنین بالاتر تغییر یافته و پدیده سالمندی مانند سایر نقاط جهان در ایران نیز قابل مشاهده است. باتوجه به روند افزایشی سهم سالمندان از کل جمعیت کشور، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر نیازهای بنیادین روانشناختی بر رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی همدلی عاطفی و تاب آوری در زنان سالمند انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سالمندِ ساکن در خانه سالمندان شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ بود که ۲۱۰ نفر به شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های نیازهای بنیادین روان‌شناختی گاردیا، دسی و رایان (۲۰۰۰)، پرسشنامه رضایت از زندگی داینر(۱۹۸۵)، پرسشنامه همدلی عاطفی دیویس(۱۹۸۳) و پرسشنامه تاب آوری کانر – دیویدسون (۲۰۰۳) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. روابط میانجی با استفاده از روش بوت استرپ آزموده شدند یافته ها: نتایج نشان داد که نیازهای بنیادین روانشناختی به صورت مستقیم بر رضایت از زندگی و به صورت غیر مستقیم یعنی از طریق تاب آوری و همدلی عاطفی بر رضایت از زندگی تأثیرگذار بود (۰۱/۰>p-value).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که افزایش همدلی عاطفی و تاب‌آوری در بین سالمندان، نیازهای بنیادین آنان را تأمین نموده و منجر به افزایش رضایت از زندگی می شود.

---

مقدمه : با افزایش جمعیت سالمندان در جهان و ایران ، ارتقاء کیفیت زندگی آنان بسیار مهم میباشد . رضایتمندی سکونتی یک عامل مهم در بهبود کیفیت زندگی سالمندان که تحت تأثیر مولفه هایی مانند محیط فیزیکی، خدمات بهداشتی، حمایت اجتماعی، فعالیت‌های اجتماعی ،تفریحی و سلامت جسمی ، روانی میباشد که در بافت‌های مختلف شهری تأثیرات متفاوتی دارد. هدف این پژوهش، بررسی مؤلفه‌های مؤثر بر رضایتمندی سکونتی سالمندان ساکن در بافت‌های مرکزی و توسعه‌یافته شهر بجنورد در سال ۱۴۰۳ است.
روش کار: مطالعه حاضر به روش کیفی-کمی است . در بخش کیفی، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با پرسشنامه‌ای با ۳۸ گویه و در بخش کمی، با روش علی-مقایسه‌ای تأثیر دو نوع بافت شهری (مرکزی و توسعه‌یافته) بر رضایتمندی سکونتی ۱۲۰ سالمند بررسی شد. پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ تأیید و تحلیل داده‌ها با SPSS انجام شد، بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای تحلیل از آزمون‌های پارامتریک و ناپارامتریک استفاده شد. سطح معناداری تمامی آزمون‌ها ۰۵/۰ تعیین شد.
یافته : این پژوهش ،با بررسی سالمندان (۳/۵۳ % زن و ۷/۴۶% مرد) در دو بافت شهری بجنورد نشان داد رضایت از محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی در بافت مرکزی به‌طور معناداری بیشتر از بافت توسعه‌یافته است، اما تفاوت در خدمات بهداشتی، حمایت اجتماعی و فعالیت‌های تفریحی معنادار نمی باشد. تحلیل فریدمن نشان داد محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی بیشترین و فعالیت‌های اجتماعی-تفریحی کمترین رتبه را در هر دو بافت داشتند.
نتیجه گیری: در نتایج پژوهش سالمندان ساکن در بافت مرکزی شهر بجنورد نسبت به بافت توسعه‌یافته در زمینه رضایت از محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی ،احساس بهتری دارند و همچنین در هر دو محیط، بیشترین اولویت را به کیفیت محیط فیزیکی و سلامت جسمی-روانی خود می‌دهند.