مقدمه: امروزه یک از چالشهای مهم پایش و ارتقا بهزیستی روانشناختی و شادکامی، در بین سالمندان است. به همین دلیل هدف این پژوهش بررسی مولفههای بهزیستی روانشناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان ساکن در شهر تهران بود. نمونه پژوهش حاضر به حجم 112 نفر (میانگین سنی 2/67 با انحراف استاندارد 3/11 سال) و با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس از بین سالمندان شهر تهران صورت گرفت. برای جمعآوری اطلاعات از مقیاس دینداری اقشار جامعه ایران و مقیاس بهزیستی روانشناختی استفاده شد. دادههای تحقیق با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ و با استفاده از رگرسیون چندمتغیری گامبهگام تجزیهوتحلیل گردید. یافتهها: نتایج تحلیل رگرسیون گامبهگام نشان داد که بین مولفه خودپیروی (66/6 ±10/27) و رضایت از زندگی (92/9 ± 38/44) بهزیستی روانشناختی و دینداری (57/30 ±06/176) در سالمندان رابطه مستقیم وجود دارد. بهطوریکه نمره خودپیروی و رضایت از زندگی 28 درصد از تغییرات دینداری را تبین نمودند (01/0P < و 52/0r =). این در حالی است که مولفه خودپیروی 15 درصد از تغییرات باور دینی (005/0P < ، 39/0r =) و به همراه رضایت از زندگی 31 درصد از تغییرات التزام دینی (01/0P < ، 56/0r =) و همچنین با روابط مثبت و 28 درصد از تغییرات عواطف دینی (02/0P < ، 52/0r =) را تبین مینمایند. نتیجهگیری: براساس یافتههای این مطالعه نمره بالاتر در مولفههای دینداری از جمله باورها، عواطف و رفتارهای دینی با ارتقا شاخصهای بهزیستی در سالمندان همراه است.
Akbarizardkhaneh S, Sajjadianari S. The relationship between psychological well-being and religiosity in the elderly of Tehran. joge 2020; 5 (3) :45-53 URL: http://joge.ir/article-1-401-fa.html
اکبری زردخانه سعید، سجادی اناری سیدسعید. رابطه بهزیستی روانشناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران. سالمندشناسی. 1399; 5 (3) :45-53