مقدمه: عوامل مختلفی از جمله افت فعالیت بدنی منجر به کاهش تعادل و انعطاف پذیری عضلات مختلف در سالمندان می شود، این در حالی است که برخورداری از تعادل و انعطاف پذیری مطلوب به عنوان عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در سالمندان اهمیت ویژه ای دارد.
روش: این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل زنان سالمند غیر فعال در دامنه سنی 60 تا 70 سال بود که جهت  گذراندن اوقات فراغت به پارک ها، بوستان ها و مراکز فرهنگی موجود در شهر همدان مراجعه می کردند. 30 نفر از این زنان سالمند بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل (15 نفر)، به انجام فعالیت های معمول و روزانه پرداخته و گروه تمرین (15 نفر) به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه به انجام تمرینات هوازی شامل دویدن و یا راه رفتن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. برای سنجش تعادل ایستا از تست شارپند رومبرگ، برای سنجش تعادل پویا از چوب موازنه به طول 5/4 متر و عرض و ارتفاع 10 سانتی متر و برای سنجش انعطاف پذیری از جعبه انعطاف پذیری استفاده شد. برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای وابسته درون هر گروه از آزمون t همبسته و برای مقایسه پس آزمون دو گروه کنترل و تجربی از آزمون t مستقل استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان دادکه در گروهی که 6 هفته تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند، تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای تعادل ایستا (0.001=p)، تعادل پویا (0.000=p) و انعطاف پذیری (0.000=p) وجود دارد. با این حال این تفاوت برای هر سه متغیر در گروه کنترل معنادار نبود (0.05  نتیجه گیری: از نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که سالمندان می توانند با پیاده روی و دویدن آرام به بهبود تعادل و انعطاف پذیری خود کمک کنند.